Rodzaje nawozów i koncepcja wykorzystania nawozów przez rolników ewoluowały przez cały XX wiek aż do dzisiaj. Powojenne rolnictwo nie ma nic wspólnego z dzisiejszym rolnictwem, które boryka się z kryzysami środowiskowymi i zdrowotnymi. I nie bez powodu: problemy rolne i plony nie są już takie same. Praktyki nawozowe w dalszym ciągu odpowiednio się dostosowują w ramach produkcji. Odkryj ewolucję nawożenia od XX wieku do dnia dzisiejszego.
Nawożenie przed 1914 r.
Konkurencja produktów rolnych i rozwój
Lata przedwojenne to mała rewolucja rolnicza we Francji, ale także w Europie. Pojawiają się postępy techniczne: maszyny rolnicze, dobór roślin, przetwórstwo produktów rolnych, nawozy chemiczne. Te główne zmiany są motywowane zwiększoną konkurencją o produkty rolne z Ameryki, Azji i Oceanii. Niskie ceny pojawiają się na rynku francuskim, który również przeżywa wzrost liczby ludności i poważne kryzysy produkcyjne. Uprawa winorośli cierpi na przykład na choroby takie jak filoksera.
Produkcja nawozów sztucznych
To właśnie w tym konkurencyjnym kontekście rolniczym pojawiają się rozwiązania w zakresie nawozów sztucznych. Cel tych nowych produktów: przyspieszenie awaryjnych plonów. Laboratoria badawczo-rozwojowe wykazują skuteczność środków chemicznych w rozwoju roślin. Te rozwiązania przyjmuje ustawodawstwo i gospodarstwa rolne. Rozrastają się stacje agronomiczne i laboratoria mikrobiologiczne, wszyscy ci ktorzy są zainteresowani rozwiązywaniem decydujących problemów. W tym celu opierają swoją pracę na badaniach wykazujących wpływ nawozów chemicznych, w szczególności fosforu, azotu i potasu na ilościową ewolucję plonów.
Kontrowersje wokół roli nawozów chemicznych
„Mięso czy alkohol?” : to pytanie postawione po kontrowersji o rolę nawozów chemicznych, urodzonej w 1903 roku w Stanach Zjednoczonych pomiędzy dwoma profesorami z Kalifornii. Profesor Whitney twierdzi, że rola tego typu nawozu nie jest bynajmniej odżywcza, ale że te ostatnie działają jako stymulanty. Prowadzone są badania i podkreśla się zainteresowanie mikroelementami, a także pierwiastkami takimi jak magnez, siarka, wapń i krzem. Wykazano zatem, że pierwiastki te, wprowadzane w niewielkich ilościach do upraw, pozwalają na zwiększenie plonów bez związku z ilością zastosowanych nawozów sztucznych. Zademonstrowano wyjątkowe wyniki, zwłaszcza dzięki wprowadzeniu boru i molibdenu. Jednak niedobory roślin i gleb w pierwiastki są nadal trudne do wykrycia.
Stosowanie nawozów po wojnie i do lat 2000
Zaangażowanie rządu francuskiego
Wracając z I wojny światowej, rolnicy odkrywają nowe możliwości zwiększenia produkcji. Francuski rząd kontroluje teraz produkcję i sprzedaż nawozów chemicznych. Pod jego kontrolą: północnoafrykańska produkcja fosforanów, złoża potasu w Alzacji, a nawet produkcja azotu w Narodowym Biurze Przemysłowym Azotu w Tuluzie. Pojawiają się reklamy nawozów oraz różne usługi wsparcia dla rolników. Jednak techniki rolnicze nie są optymalne, a plony wyrównują się. Próg produkcji pszenicy ozimej waha się średnio od 20 do 30 kwintali z hektara w całym kraju, a w wyjątkowych okolicznościach może wzrosnąć do 50 kwintali z hektara.
Od wzrostu do stagnacji plonów
Wzrost plonów i zagrożenie
Po II wojnie światowej rolnictwo przeszło głęboką przemianę. Wzrost plonów w latach 30. XX wieku był bezprecedensowy w XX wieku. Ponadto nieustannie dokonuje się postęp naukowy, który zmienia teoretycznie wszelkie podstawy. Oprócz tradycyjnego stosowania azotu, fosforu i potasu w rozwiazaniach nawozowych, pojawiło się nowe wyzwanie związane z brakiem optymalizacji ilości i jakości plonów z powodu niedoborów mikroelementów i problemów związanych z pH gleby.
Zubożenie gleb
Komisjom badawczym nie trzeba już udowadniać, jak ważne jest odżywianie roślin i gleby zgodnie z ich potrzebami żywieniowymi. Utrzymują się jednak nawyki stosowania ogólnych nawozów, które nie dostosowują się do specyficznych potrzeb każdej uprawy. Wzrost plonów z roku na rok coraz bardziej spada, a następnie ulega stagnacji, szczególnie od lat 90. XX wieku. I nie bez powodu: naturalne zasoby odżywcze gleby są wyczerpane, co nie pozwala już na działanie chemicznych środków pobudzających jak w przeszłości. Gleby ubogie w składniki odżywcze, nie pozwalają już odpowiednio odżywić roślin, słabo reagując na bodźce.
Od nawożenia do żyzności gleby
Lata 80. były punktem zwrotnym w świadomości korzyści płynących z rozsądnego nawożenia dla jakości gleby. Świadomość tę wzmacniają obecne wyzwania ekologiczne, a także zwiększone zapotrzebowanie konsumentów na pożywne i zdrowe produkty. Nawożenie musi teraz zaspokajać potrzeby żywieniowe gleby i roślin, aby zwiększyć żyzność gleby i roślin. Biodostępność składników pokarmowych jest niezbędna do uzyskania plonów jakościowych i ilościowych.
Odniesienie: Afes – Z publikacji „Cztery wieki nawożenia” – tylko w języku francuskim